TRAŽE PODIZANJE SPOMENIKA VOJVODI PAVLU ĐURIŠIĆU

 U Gornjem zaostru kod Berana održan je Trinaesti narodni sabor 7 i 8 avgusta 2015. Godine posvećen sedamdesetogdišnjici pobjede nad fašizmom i obeležavanju stradanjima u Sloveniji, kao i rehabilitaciji Dragoljuba Draže Mihailovića.

           Na centralnom saborištu u Gornjem Zaostru, u petak 7. avgusta 2015. godine, započela je trinaesta po redu manifestacija „Narodni sabor“ 2015. Prvog dana gosti večeri su bili prof. dr Veljko Đurić Mišina iz Beograda ,direktor muzeja genocida nad srbskim narodom, Goran Kiković, predsjednik SO Berane i istoričar, vojvode Slobodan Marić iz Republike Srpske i Mileta Pavićević iz Podgorice, pjesnici David Lalić i Radoje Mišković, guslari Rajo Vojinović, Vujadin Dobrašinović, Maksim Vojvodić, Slobodan Femić i Miloje Bugarin. Organizatori su se potrudili da potvrde epitet dobrog domaćina, pa su i za učesnike programa i publiku stvorili dobre uslove za jedno lijepo i uspjelo književno-istorijsko i guslarsko veče. Profesor istorije, Goran Kiković, kao voditelj programa, pozdravio je sve prisutne a posebno sveštenstvo Srpske pravoslavne Crkve iz Beranske parohije i „13. Narodni sabor“ proglasio otvorenim.

Gospodin Kiković je u svojoj uvodnoj besjedi između ostalog kazao: ''Istoriju bi trebalo da pišu istoričari ali to nije uvijek tako. Po dolasku komunista na vlast 1945.godine, počinje kontrola svega pa čak i istorije. Međutim ,poslednjih decenija, zahvaljujući kako domaćim tako i stranim istoričarima koji na osnovu novih saznanja i istorijske građe, objelodanjuju drugačije činjenice, dobija se jedna drugačija i nova slika o svemu onome što se dešavalo na području Jugoslavije toko Drugog svjetskog rata.Zato se i pojava ove knjige doživljava kao istinit i činjeničan pogled na istorijske tokove i procese krvavog građanskog i bartoubilačkog II. svjetskog rata.

Istina je najbolji lijek a '' ideal istorijske nauke je istinita riječ ''.Ovih godina izlazi na svjetlost dana istina o zločinima partizana na Zidanom mostu, Pohorju, Kočevju i mnoga se stratišta obznanjuju a mnoga djeca saznaju gdje su im očevi i djedovi sahranjeni. Do sada je u Sloveniji otkriveno 597 masovnih grobnica. Uzmimo da svaka nije masovna nego da u njima leži samo po jedan, njihov zbir bi svedočio o monstruoznom zločinu. U Hrvatskoj su takođe otkopali na stotine stratišta i jama. Samo u Srbiji i Crnoj Gori još nije otkrivena nijedna

U Srbiji se izjednačila uloga dva antifašistička tabora, partizanskog i Ravnogorskog. Međutim, u Crnoj Gori to nije slučaj jer, ovdje je i danas '' zvanična istorija pod kontrolom partije ''. Crna Gora je jedina zemlja u Evropi, koja se nije suočila sa svojom prošlošću i koja nije osudila zločine diktatorskog komunističkog režima, koji od 1945. godine upravlja ovom zemljom.

U Crnoj Gori još traje ''Tamna noć''.Zato čitanjem ove knjige saznaćete za zlu sudbinu ovdje opisanih novomučenika koji su stradali samo zato što na čelo nijesu htjeli da stave petokraku.Treba saznavati istinu ne radi osvete već da se ne ponove krvave noći Zidanog mosta i Golog otoka gdje su stradala braća od '' razbraće '' samo što su u datom momentu mislili drugačije. Mi nesmijemo emotivno doživljavati istorijske činjenice nego ih treba ponuditi javnosti pa neka ona sudi. Kako kaže veliki srbski Vladika Petar II Petrović Njegoš '' pokoljena djela sude, što je čije daju svjema ''. 

Do današnjih dana se stvara lažna slika o mnogim događajima Drugog svjetskog rata kao o ustanku srbskog naroda jula 1941.u Crnoj Gori. Ustanak u Crnoj Gori buknuo je 13. jula 1941. i nije izbio iz ,''revolucionarno-klasnih'' pobuda, već je to bio opštenarodni bunt protiv namere Italije da Crnu Goru odvoji od srpstva i Srbije uz pomoć crnogorskih separatista. Povod za ustanak bila je Petrovdanska skupština. Tokom jula mjeseca oslobođen je veliki dio Crne Gore. Ustankom su rukovodili oficiri ugledni ljudi i narodni prvaci: Đorđije Lašić, Bajo Stanišić, Pavle Đurišić... 

Treba i ovdje citirati riječi akademika Matije Bećkovića.'' Da bi bezdan bratoubilaštva bio pogubniji i nakazniji, nema ni jedne kuće u Crnoj Gori čiji ukućani nisu pripadali i jednoj i drugoj strani i ni jedne porodice koja nije podeljena na dve: našu i njinu. Nema ni jednog vođe u obe vojske koji nije imao srodnike na protivničkoj strani. Možda su baš zato te strane jedna drugu tako bezdušno poricale i ocrnjivale, a jedna majka rađala dva brata, dva dušmanina i nepomirljiva protivnika. Pa i dan-danji, kako svedoči i ova knjiga, ima porodica koje učestvuju u prikrivanju istine krijući srodnike pale na drugoj strani. Od jednog istog naroda napravljena su dva, koji se jedan drugog odriču i od kojih je jedan oličenje svakog dobra, a drugi svakog zla.''

I Visokopreosvećeni mitropolit Amfilohije o ovim događajima kaže: ''Pokret otpora u Crnoj Gori protiv okupatora od samog početka rascijepio na onaj nazvan '' nacionalno-četnički'' i drugi ''partizansko-komunistički''. Kada bi se pak sabrao konačan broj postradalih u Crnoj Gori u toku Drugog svjetskog rata u borbi s Italijanima i Njemcima i onih poginulih u uzajamnom istrebljivanju i uništavanju, nesumnjivo bi se pokazao da je broj ovih drugih neuporedivo veći. Ta strašna činjenica postaje utoliko očevidnija ukoliko biva sagledana u svjetlosti svega onoga što se dogodilo kada su komunisti (1944) preuzeli vlast, kako u Crnoj Gori, tako i u cijeloj ondašnjoj Jugoslaviji. Crna Gora i ratna i posleratna crnogorska stvarnost zauzimaju izuzetno mjesto u sveukupnoj ondašnjoj jugoslovenskoj drami. Komunističko istrebljivanje (''likvidiranje'') ideoloških protivnika, pod vidom ''izdajnika'' i ''petokolonaša'', vrhuni upravo u masovnom uništenju, bez suda i presude, odstupivše na ''zli put'' vojničke, intelektualne i duhovne elite Crne Gore sa brojnim prestravljenim narodom.''-istako je Kiković. On je potom pročitao proglas potomaka nevino stradalih pripadnika JV u O.

Prof. dr Veljko Đurić Mišina govoreći o genocidu i drugom svjetskom ratu , između ostalog je rekao: -„Časni Oci, braćo i sestre u Hristu. Čast mi je i zadovoljstvo što večars, na ovom parčetu čiste srpske zemlje, mogu mirne duše ili bilo kakvog straha i bez ikakvih represalija, kakve je doživljavao naš narod u doba komunističke vladavine. Nijesu najveća zla srbskom narodu učinili oni koji su dolazili iz Male Azije, niti ono koji su sa kukastim krstovima dolazili iz Evrope, već naša braća i ideološke podjele koje decenijama traju, a nažalost, evo se protežu i do današnjih dana.

  Posebno je važno da se na ovakvim manifestacijama okuplja, kao večeras, što više mladih ljudi i da čuju živu riječ i od autora i od ljudi koji o tim djelima govore...“ 

On je istakao da je razotkrivanje istine o samom trinajstojulskom ustanku, bar u nekim njegovim djelovima, nemjerljiv doprinos da se jednog dana sazna prava istina bez posredovanja lažnih učesnika tih događaja i instruisanih komunističkih istoričara. On je dalje istakao da se samo istinom, ljubavlju prema bližnjemu svome, jedinstvom i vjerom u Boga, kako su to kroz istoriju radili naši brojni Svetitelji, Srbski narod može vratiti stazama Svetosavlja i prosperiteta.

Pored dobre organizacije i za ovo planinsko selo brojne publike, posebno raduje veliko prisustvo omladine koja pokazuje sve više interesovanja za ovakve manifestacije. Učesnike programa i brojnu publiku pozdravio je domaćin manifestacije Vujadin Dobrašinović i poželio ponovno viđenje u Gornjem Zaostru – Crnogorskoj Ravnoj Gori.

Visoki vojvodski savjet Srbije, Crne Gore i Republike Srpske  uručio  je zlatne ordene Dragoljub Draža Mihailović Goranu Kikoviću i Vujadinu Dobrašinoviću za doprinos u borbi za srpstvo i ravnogorstvo.

Narednog dana održan je parastos i pročitan proglas  koji glasi          

 P R O G L A S POTOMAKA NEVINO STRADALIH PRIPADNIKA JUGOSLOVENSKE VOJSKE U OTADŽBINI

Mi potomci nevino stradalih pripadnika jugoslovenske vojske u otadžbini zahtijevamo od Skupštine, Vlade i državnih organa Crne Gore da se i stratišta u Crnoj Gori objeleže na dostojan način, jer se to već čini u Sloveniji. Crna Gora mora izvršiti reviziju nekih istorijskih činjenica i argumenata vezanih za bratoubilački rat i ravnopravno tretirati i partizanski i četnički pokret, jer su oba pokreta bili antifašistički a to su učinile i neke susjedne zemlje kakav je slučaj u Srbiji.

Podsjećamo javnost da nema evropskih integracija bez bratskog pomirenja među nama, jer davno su naši preci rekli ’’ko neće brata za brata taj hoće tuđina za gospodara’’.

Takođe, se mora riješiti i pitanje recesije i konfiskacije imovine i potomcima nevino nastradalih vratiti oduzeta imovina, čast i dostojanstvo jer sve su to uslovi istinske demokratizacije u našem društvu bez kojih nema odlaska u porodicu evropskih i demokratskih naroda.

S toga, mi potomci nevino stradalih  pripadnika Jugoslovenske vojske u otadžbini, zahtijevamo od Skupštine, Vlade i državnih organa Crne Gore da se pridruži društvu razvijenih demokratskih zemalja, te da žrtvama zločina totalitarnog komunističkog režima u Crnoj Gori, koje su još žive ili njihovim porodicama, izrazi iskreno žaljenje, razumijevanje i priznanje za njihove pretrpljene patnje i istovremeno otvori proces odgovornosti i naredbodavaca i izvršilaca navedenih zločina.

Takođe, tražimo da Vlada Crne Gore i državno tužilašto otpočnu utvrđivanje konkretnih činjenica za počinjeni zločin u maju i junu 1945. godine u Sloveniji kao i drugih zločina koje su takođe izvršile komunističke vlasti na prostoru današnje Crne Gore.

Ove godine se navršava sedamdeset godišnjica od pobjede nad fašizmom, koju mi potomci  pripadnika JV u O danas obeležavamo. Danas obeležavamo i rehabilitaciju vođe i komadanta Jugoslovenske vojske  u otadžbini đenerala Dragoljuba Draže Mihailovića, kojega je Viši sud u Beogradu oglasio nevinim,a  tim činom su oglašeni nevini i svi pripadnici JV u O, pa i komadant Limskih četničkih odreda vojvoda Pavle Đurišić.

Mi potomci stradalih pripadnika jugoslovenske vojske u otadžbini zahtijevamo od Vlade – premijera  Mila Đukanovića, da shodno demokratskim standardima koji važe u svim zemljama demokratije, gdje je svima dozvoljeno pravo na grob i spomenik da omogući podizanje spomenika vojvodi Pavlu Đurišiću, žrtvi ustaškog terora i komadantu 13-o julskog ustanka u Beranskom kraju 1941. Godine, ovdje u Gornjem Zaostru kod Berana .

Time bi se otklonila nepravda koja je nanesena ovoj nesporno značajnoj istorijskoj ličnosti, a svim pripadnicima  jugoslovenske vojske u otadžbini iz Crne Gore podigao zaslužen spomenik nakon sedamdeset godina od njihove pogibije.

Svijest o istorijskim zbivanjima, jedan je od preduslova da se izbjegnu slični zločini u budućnosti. Osuda počinjenih zločina treba da igra važnu ulogu u edukaciji mladih naraštaja, a jasan stav prema prošlosti može predstavljati dobru preporuku za buduće djelatnosti.

Mi potomci nevino stradalih pripadnika jugoslovenske vojske u otadžbini ponosni smo na svoje pretke koji su se borili za krst časni, za kralja i otadžbinu! Ravna Gora pobijedit mora!

Specijalni gost sabora bio je Milomir Miljanić, a skupu se obratio i zahvalio Andrija Mandić, predsjednik Nove Srpske Demokratije, pored njega skupu su prisustvovali i vojvode Miodrag Božović,Mileta Pavićević i Slobodan Marić, kao i Radojica Živković, predsjednik OO NSD Berane, Vojo Pićan iz Grblja  i drugi. Domaćini su bili bratstva Dobrašinović, Radnić te porodice Bogavac, Popović, Premović, Tomović i Obradović, Kao i Nova Srbska Demokratija OO Berane.

Gornje Zaostro, 8. avgust 2015.        Organizacioni odbor Sabora

                                                      Prilog priredio Goran Kiković